คนเราทุกข์เพราะความคิดของเราเองนี่แหละ ไม่ได้ทุกข์เพราะใคร ยิ่งพอเวลาที่เราโกรธ เราจะเห็นตัวเองได้ชัดมากๆ หากไม่มัวอาฆาต สาบแช่ง อยากเอาคืน คนอื่น เราจะเห็นมารในตัวเราได้ดีที่สุดช่วงเวลานั้น ทั้งคำพูด การกระทำ มันจะออกมาหมดตอนนี้ เมื่อโกรธ ไม่พอใจ หากรู้ตัวว่าเป็นคนใจร้อน ปากร้าย จึงอย่าเพิ่งโต้ตอบใคร รอให้ใจมันเย็นก่อนค่อยโต้ตอบเขา หากเราคิดว่า คนอื่นทำไม เขาทำได้ หักหาญน้ำใจเราได้ โดยไม่ละอายใจบ้างเลย เธอเห็นคนชั่ว เขาทำไม่ดี…

ทุกข์จากสิ่งไหน ก็ขอให้เดินออกจากสิ่งนั้น หากทำไม่ได้ ก็ต้องอยู่กับทุกข์ให้เป็น ทำใจยอมรับ หากแก้ทุกข์ไม่ได้ ก็ให้แก้ที่เราก่อน แก้ในที่นี้คือ แก้ที่ความคิด หลายคนทุกข์ เพราะความคิด คิดย้ำๆ วนเวียนอยู่กับทุกข์ แบกอดีต แบกเรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้วแก้ไขไม่ได้ แบกความเจ็บปวด เจ็บใจ เศร้าหมอง ‘ความทุกข์’ จึงวนเวียนอยู่อย่างนี้ ไม่จางหาย ยิ่งพยายามลืมก็ยิ่งเจ็บปวด ยิ่งพยายามวาง พยายามอภัย ปล่อย…

การขอให้พบความดี เป็นพรอันสำคัญที่สุด เพราะผู้ที่จะทำความดี ต้องมีปัญญาพอที่จะรู้ว่าความดีมีประโยชน์เช่นใด ดังนั้นเมื่อมีปัญญา แม้จะเกิดมาจน ก็ใช้ปัญญาหาเงินจนรวยได้ แม้จะเกิดมาต่ำต้อย ก็ใช้ปัญญาทำงานหายศตำแหน่งมาได้ไม่ยาก แม้เกิดมาไม่มีใครรัก แต่หากมีปัญญารู้จักพูดจา ใครๆก็จะหันมารัก ที่สำคัญคือเมื่อมีปัญญา ก็รู้ว่าความชั่วไม่มีประโญชน์ ไม่ควรทำ ความดี มีแต่ประโยชน์และควรทำ ดังนั้นจงเป็นผู้มีความสุขทั้งโลกนี้ และโลกหน้า มีแต่สุคติเป็นที่ไป นรกไม่ได้เยี่ยมเยียน ใครอยู่ใกล้ก็มีความสุข ดังนั้น เวลาทำบุญครั้งใด อธิษฐานง่ายๆ…

มีคนกล่าวไว้ว่า “ความลับของชีวิต” ก็คือ…ไม่มีสิ่งใดที่เราควบคุมได้… ทุกคน ทุกเรื่องราวที่ผ่าน ล้วนผ่านเข้ามาในช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น เพื่อให้เราเรียนรู้ ทำความเข้าใจ และยอมรับความจริง จงหัดเรียนรู้ให้ไวและมีความสุขให้ได้ในทุกสถานการณ์ไม่ว่าจะเจอกับอะไร อยู่กับความจริงได้ ก็ไม่มีอะไรต้องกลัวว่า ผลจะออกมาเป็นอย่างไร #เห็นทุกข์เห็นธรรม

เมื่อจิตของเราเศร้าหมอง ขุ่นมัว คิดไม่ดี คิดวุ่นวาย ไม่ค่อยสบาย เมื่อเรานึกถึง คุณงามความดีที่ตนสร้างไว้ จะสงเคราะห์ลูกสงเคราะห์หลาน ทำบุญทำทานการกุศลที่ไหนก็ดี คุณงามความดีอยู่ที่ไหนนึกมา รวมเอาไว้ในใจ มันจะหายไปนะ ความวุ่นวายน่ะมันหาย มันดับ ดับทุกข์ ก็มีแต่สุข พระอาจารย์เปลี่ยน ปญฺญาปทีโป #เห็นทุกข์เห็นธรรม

ผู้คนมากมายเวลานี้ “มีจิตใจที่อ่อนแอ” มาก พอมีเรื่องอะไรมากระทบก็พร้อมจะล้มลงได้ทุกเมื่อ … ต่างกับ “คนที่มีร่างกายไม่ครบถ้วน” ส่วนใหญ่เขาเหล่านั้นจะมีมากกว่า “คนปกติทั่วไป” คือ “หัวใจที่เข็มแข็ง” และพร้อมลุกขึ้นสู้ … ทำอย่างไรถึงจะมีจิตใจเข้มแข็งได้? “ต้องอยู่กับความจริง ยอมรับความจริงให้ได้” ไม่หาเรื่องบั่นทอนจิตใจเพิ่ม รู้จักให้กำลังใจตัวเองเพราะลำพังชีวิตก็มีปัญหาหลายด้านหนักหน่วงอยู่แล้ว หากยิ่งคิดแต่เรื่องเครียดๆ ยิ่งดึงแต่เรื่องแย่ๆ เข้ามาสู่ชีวิต ตัวเองก็ยิ่งทุกข์ … โลกนี้ มีไว้เพื่อคนที่พร้อมจะลุกขึ้นสู้เสมอ…

โลกนี้มีกำลังฉุดดึงและสร้างสถานการณ์ให้เราไปสู่ที่ต่ำเสมอ ถ้าเราใจไม่เข้มแข็ง…ก็จะแพ้ด้วยการไปทำเรื่องไม่ดีเพื่อเอาตัวรอด หรือขาดกำลังใจที่จะทำดี แต่ถ้าเราประคองตัวได้ ความดีจะช่วยประคองเราในที่สุด แต่คนจำนวนมากก็มักแพ้ต่อกระแสโลกไปเสียก่อน ดีแค่ชาตินี้แต่ชาติต่อไปนี่ลำบากหนักเลย เราทุกคนตกอยู่ในชะตากรรมเดียวกัน คือต้องประคองตนเอง และเราต้องจัดลำดับความสำคัญให้ถูกต้อง เศรษฐีในสมัยพุทธกาลก็เคยตกอับจนไม่มีอะไรจะกิน แต่ก็ไม่เคยละทิ้งความดี เพราะคนที่ทิ้งความดี…ต่อให้มีสมบัติพันล้านก็ไม่มีค่า “ชีวิตว่างเปล่า” เพราะคุณค่าของชีวิตมันสำคัญมาก สำคัญกว่าแค่เกิดมาอยู่ดีมีกินมีใช้มากมาย ไม่งั้นเจ้าชายสิทธัตถะคงไม่ทิ้งราชสมบัติเสด็จออกผนวช ถ้าไม่มีสมบัติเราก็ค่อยๆ หาไป แต่อย่าลืมดูแลสิ่งที่สำคัญกว่าคือ ร่างกาย จิตใจ และคุณความดีในใจที่จะทำให้เรามีความสุขใจได้เต็มอิ่มกว่าคนที่ต้องแสวงหาความสุขจากสิ่งภายนอก การทำความดี นำพาชีวิตไปสู่ความสงบ…

“กายะกัมมัง วะจีกัมมัง มะโนกัมมัง สัญจิจจะกัมมัง อะสัญจิจจะกัมมัง ขะมันตุ เม อะโหสิกัมมัง ภะวะตุ เม” กรรมใดๆ ไม่ว่าจะเป็น กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ที่ข้าพเจ้าได้ทำล่วงเกินแก่ผู้ใดทั้งโดยตั้งใจก็ดี ไม่ได้ตั้งใจก็ดี ในภพชาติใดก็ตาม ขอให้เจ้ากรรม นายเวรทั้งหลาย จงโปรดยกโทษ ให้เป็นอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้าอย่าได้ จองเวรจองกรรม ต่อกันอีกเลย แม้แต่กรรมใดที่ใครๆ…

พระพุทธองค์ตรัสว่า ‘ดูกรภิกษุทั้งหลาย หากเธอหาคนที่ดีกว่าเธอ หรือดีเสมอเธอคบไม่ได้แล้วไซร้ เธอพึงท่องเที่ยวไปแต่เพียงลำพังผู้เดียว เสมือนนอแรด ยังประเสริฐกว่าการคบคนพาล เพราะการคบคนพาลย่อมนำไปสู่วิบัติโดยแท้’ เอกบุรุษและเอกสตรีทั้งหลายย่อมเคยมีชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวและชื่นชม กับการอยู่คนเดียวทั้งสิ้น ถ้าไหน ๆ จะต้องอยู่คนเดียวแล้ว ตอนต่อไปเราลองมาดูกันว่า จะอยู่คนเดียวอย่างไรให้เป็นสุข ก่อนอื่นต้องเข้าใจว่า ความรักนั้นเป็นอย่างหนึ่ง การมีคู่เป็นอย่างหนึ่ง มิได้หมายความว่า เมื่อไม่มีคู่แล้วจะไม่มีความรัก หามิได้เลย คนอยู่คนเดียวนั้น ก็อาจมีความรักได้ และความรักอาจยิ่งใหญ่กว่าคนมีคู่ด้วยซ้ำ ในขณะที่คนมีคู่นั้น…

“ความทุกข์” คือ ปัญหาของชีวิตทุกรูปแบบ ไม่ได้เกิดขึ้นลอยๆ มันมีเหตุเป็นแดนเกิด และเหตุที่ทำให้ทุกข์เกิดนั้นก็คือ “ตัณหา” หรือ ความทะยานอยากทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะอยากได้ อยากดี อยากมี อยากเป็น ในสิ่งที่ยังไม่ได้ ยังไม่มี ยังไม่เป็น ไม่ว่าจะอยากให้สิ่งที่น่าปรารถนาที่ได้แล้ว มีแล้ว เป็นแล้ว คงอยู่ตลอดไป หรือไม่ว่าอยากสลัดทิ้งสิ่งที่ไม่ต้องการออกไป สรุปว่าความอยากของคนนี้แหละเป็นสาเหตุให้เกิดทุกข์ พุทธองค์ทรงชี้ว่า การหลุดพ้นจากความทุกข์โดยสิ้นเชิงนั้น มีได้…