โลกอีกครึ่งใบที่คุณไม่เคยเห็น แม้มันอาจเยียวยาความรู้สึกเดิมไม่ได้ทั้งหมด แต่มันน่าจะนำไปลู่ทางใหม่ที่เราได้เห็นอะไรที่มากขึ้นและเติบโตขึ้น อย่าลืมว่า แม้วันนี้ยังหาหนทางออกไม่เจอ ก็อย่าพึ่งถอดใจ หรือท้อแท้ ชีวิตคนเราเดินผ่านเรื่องราวทุกข์ สุขมามากมาย มีทั้งช่วงขาขึ้นและขาลง ขอให้อดทน เหนื่อยก็พัก แล้วค่อยออกเดินทาง หากไม่ไหวแล้ว มันหมดแรง หมดกำลังใจ ก็ขอให้นั่งลง จิบน้ำ กินข้าวเพื่อให้สมองได้มีเวลาพัก ให้ตัวเองมีแรง ชีวิตคนเรานั้น ยาก ดี มี จน…

เจ้ากรรมนายเวรของเรานั้น แท้จริงแล้วก็คือ คนใกล้ชิดทั้งนั้น ทั้งพ่อ แม่ ลูก พี่น้อง คู่ครอง แฟน คนรัก ผัวเมีย ญาติทั้งหลาย เพื่อนที่คบหา คนที่ช่วยเหลือเรา เราไม่ช่วยเหลือเขา คนที่เราโกรธ เกลียด อาฆาต แม้กระทั่งคนที่ทำให้เรา รักหลง ก็ล้วนเป็น “เจ้ากรรมนายเวรทั้งนั้น” พอเป็นก็จองเวรกันไม่หยุด พอตายก็จองเวรกันและกัน ถ้าเราเจอใคร…

คนเรามีความรักเพื่อจะมีความสุข หวังพึ่งสุขจากสิ่งภายนอก แปลว่าตัวเรายังคงต้องพึ่งคนอื่นในการมีความสุข พอมีเขาอยู่เราจึงจะมีความสุข หากไม่มี เรากลับอยู่ไม่ได้ ทุกข์เจียนตาย? ก่อนการมีก็ไม่มี ทำไมเราจึงอยู่ได้ แต่พอมีแล้วก็ยึด ไม่อยากจากเสียอย่างนั้น ในทางพุทธศาสนา พระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้ความจริงข้อนี้ว่า ทุกสิ่งบนโลกนี้ตกอยู่ภายใต้กฎไตรลักษณ์ สิ่งใดสิ่งหนึ่งเมื่อเกิดขึ้นแล้วจะช้าหรือเร็ว ต้องเปลี่ยนแปลง ไม่มีสิ่งไหนที่จะคงอยู่สภาพเดิมตลอดไป และไม่มีสิ่งไหนที่เราจะควบคุมให้เป็นไปดั่งใจเราได้ทุกๆ อย่าง “ความสุข” ทางพุทธจึงไม่ใช่การได้อะไรมา แต่คือ การเข้าใจเหตุแห่งทุกข์ แล้วละเหตุแห่งทุกข์นั้นเสีย หมายความว่า…

“ความทุกข์” คือ ปัญหาของชีวิตทุกรูปแบบ ไม่ได้เกิดขึ้นลอยๆ มันมีเหตุเป็นแดนเกิด และเหตุที่ทำให้ทุกข์เกิดนั้นก็คือ “ตัณหา” หรือ ความทะยานอยากทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะอยากได้ อยากดี อยากมี อยากเป็น ในสิ่งที่ยังไม่ได้ ยังไม่มี ยังไม่เป็น ไม่ว่าจะอยากให้สิ่งที่น่าปรารถนาที่ได้แล้ว มีแล้ว เป็นแล้ว คงอยู่ตลอดไป หรือไม่ว่าอยากสลัดทิ้งสิ่งที่ไม่ต้องการออกไป สรุปว่าความอยากของคนนี้แหละเป็นสาเหตุให้เกิดทุกข์ พุทธองค์ทรงชี้ว่า การหลุดพ้นจากความทุกข์โดยสิ้นเชิงนั้น มีได้…

ในทางพระพุทธศาสนา ชีวิตนี้มีแต่ทุกข์ ความสุขที่เข้ามาปิดบังทำให้เราไม่เห็นทุกข์ เหมือนเวลาเรานั่งนานๆ แล้วเมื่อย พอขยับตัวครั้งหนึ่งก็หายเมื่อย พอเมื่อยก็ขยับตัวใหม่ไปเรื่อยๆ จริงๆ แล้วไม่ว่าเราจะทำอะไร ร่างกายก็จะกลับไปสู่เมื่อยเสมอ ซึ่งก็คือกลับไปที่ทุกข์เสมอ เพราะเราไม่เคยสังเกตทุกข์ แต่เราอยู่กับสุขจนชิน ดังนั้นอยากให้ทำใจว่า ยังไงก็ทุกข์ วินาทีนี้อาจสุข วินาทีหน้าก็จะมีทุกข์ จะได้ยอมรับความจริงได้ว่า “สุขมาก็ไป-ทุกข์มาเดี๋ยวก็ไป” แล้วหากตั้งคำถามกับตัวเองว่า จริงๆ แล้ว ความสุขที่สุดในชีวิตของเรานั้นมันมีมาแล้วผ่านไปใช่หรือไม่? ผ่านมาแล้วผ่านไป ทุกข์ที่เคยทุกข์ที่สุด…

ถ้ามี เมตตา กรุณา มุทิตา มากเกินไป แต่ขาดอุเบกขา คือ ความวางเฉย ความวางใจเป็นกลาง เพื่อชีวิตจะได้เดินอยู่บนความพอดี บางครั้งการที่ช่วยอะไรเขาไม่ได้ ก็ต้องปล่อยเขาไปตามวิถีแห่งกรรม คอยเฝ้าดูด้วยสติ และปัญญา และช่วยประคับประคอง ยามเขาประสบอุปสรรคหรือปัญหา คนบางคนที่เราคิดว่าชีวิตเขาไม่ค่อยเจอเรื่องเครียดเลย แต่หารู้ไม่ว่าการไม่เคยเจอปัญหาก็คือปัญหาอย่างหนึ่ง เพราะถือว่าไม่เคยได้ซ้อมรับมือกับปัญหาหรือสิ่งต่างๆ เลย เช่น คนไม่เคยเจอแม่พ่อด่า แต่โตมาเจอคนพูดแขวะนิดหน่อยก็ไม่รู้จะจัดการความโกรธ ความโมโหเป็นฟืนไฟ จนกระทั่งไม่รู้ว่าจะจัดการความเครียดที่ตามมาอย่างไร…

ต่อให้โลกภายนอกเลวร้ายแค่ไหน ถ้าโลกภายในคุณแกร่งพอ ไม่ว่าจะเจออะไร เลวร้ายแค่ไหน ขอให้ยิ้มรับกับสถานการณ์นั้น เริ่มจาก… คุณต้องรู้จักคุณค่าในตัวเอง และเชื่ออย่างสุดใจว่า “คุณเข้มแข็งพอ” ที่จะก้าวข้ามทุกปัญหาได้ อย่างมีสติ อย่าให้ใครมาลดทอนสิ่งดีๆ ที่ตัวเรามี อย่าให้ใครมีอิทธิพลกับความรู้สึกมากเกินไป ทุกๆ คนล้วนมีคุณค่าในตัวเอง อย่าพิสูจน์คุณค่าของตัวเองกับใคร เมื่อใดที่เราเริ่มมองเห็นคุณค่าของตัวเอง เมื่อนั้น “ค่าของคน” ในตัวเราล้วนประเมินค่าไม่ได้ #เห็นทุกข์เห็นธรรม

คนเรามีความรักเพื่อจะมีความสุข หวังพึ่งสุขจากสิ่งภายนอก แปลว่าตัวเรายังคงต้องพึ่งคนอื่นในการมีความสุข พอมีเขาอยู่เราจึงจะมีความสุข หากไม่มี เรากลับอยู่ไม่ได้ ทุกข์เจียนตาย? ก่อนการมีก็ไม่มี ทำไมเราจึงอยู่ได้ แต่พอมีแล้วก็ยึด ไม่อยากจากเสียอย่างนั้น ในทางพุทธศาสนา พระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้ความจริงข้อนี้ว่า ทุกสิ่งบนโลกนี้ตกอยู่ภายใต้กฎไตรลักษณ์ สิ่งใดสิ่งหนึ่งเมื่อเกิดขึ้นแล้วจะช้าหรือเร็ว ต้องเปลี่ยนแปลง ไม่มีสิ่งไหนที่จะคงอยู่สภาพเดิมตลอดไป และไม่มีสิ่งไหนที่เราจะควบคุมให้เป็นไปดั่งใจเราได้ทุกๆ อย่าง “ความสุข” ทางพุทธจึงไม่ใช่การได้อะไรมา แต่คือ การเข้าใจเหตุแห่งทุกข์ แล้วละเหตุแห่งทุกข์นั้นเสีย หมายความว่า…

“วิธีสร้างความมงคลให้ตัวเอง เริ่มจาก’การพูด’ถ้าพูดเป็น มงคลก็จะมีแต่สิ่งดีๆเข้ามา ยกตัวอย่างเหมือนบ้าน ถ้าเจ้าของบ้านอยากให้บ้าน เป็นมงคล ก็หมั่นสวดมนต์ พูดแต่สิ่งที่ดี ไม่นินทาว่าร้าย ไม่พูดสิ่งที่เรียกว่าอัปมงคล ความเป็นมงคลนั้นอยู่ที่ตัวเรา เราต้องทำด้วยตัวเอง” น้อมนำคำสอนหลวงปู่ลี ธมมธโร #เห็นทุกข์เห็นธรรม

ผู้คนมากมายเวลานี้ “มีจิตใจที่อ่อนแอ” มาก พอมีเรื่องอะไรมากระทบก็พร้อมจะล้มลงได้ทุกเมื่อ … ต่างกับ “คนที่มีร่างกายไม่ครบถ้วน” ส่วนใหญ่เขาเหล่านั้นจะมีมากกว่า “คนปกติทั่วไป” คือ “หัวใจที่เข็มแข็ง” และพร้อมลุกขึ้นสู้ … ทำอย่างไรถึงจะมีจิตใจเข้มแข็งได้? “ต้องอยู่กับความจริง ยอมรับความจริงให้ได้” ไม่หาเรื่องบั่นทอนจิตใจเพิ่ม รู้จักให้กำลังใจตัวเองเพราะลำพังชีวิตก็มีปัญหาหลายด้านหนักหน่วงอยู่แล้ว หากยิ่งคิดแต่เรื่องเครียดๆ ยิ่งดึงแต่เรื่องแย่ๆ เข้ามาสู่ชีวิต ตัวเองก็ยิ่งทุกข์ … โลกนี้ มีไว้เพื่อคนที่พร้อมจะลุกขึ้นสู้เสมอ…